14. međunarodni festival „Čembalo, živa umetnost“: Koncerti za čembalo
Program izvode čembalistkinja Sofija Perović i Kamerni orkestar Umetničkog ansambla Ministarstva odbrane Stanislav Binički pod dirigentskom palicom Pavla Medakovića.
Program:
Johan Sebastijan Bah (1685–1750)
Italijanski koncert u Ef–duru, BWV 971
Allegro
Andante
Presto
Koncert za čembalo i gudački orkestar u de–molu, BWV 1052
Allegro
Adagio
Allegro
Volfgang Amadeus Mocart (1756–1791)
Koncert za čembalo i gudački orkestar br. 1 u De–duru, K. 107
(prema sonati za čembalo J.K. Baha op. 5 br. 2)
Allegro
Andante
Tempo di Menuetto
Biografije:
Pavle Medaković je diplomirao na Odseku za dirigovanje na FMU u Beogradu u klasi profesora Živojina Zdravkovića. Magistrirao je u Beču na Univerzitetu za muziku i scensku umetnost u Beogradu na FMU.
Umetničku karijeru započeo je još za vreme studija, kada je postao drugi dirigent u Horu AKUD Branko Krsmanović, sa kojim je osvojio dve prve nagrade na takmičenju horova u Beogradu 1976. godine. Iste godine učestvovao je u osnivanju Kamerne opere u Beogradu i bio njen prvi dirigent. Opera je bila osnovana pri FMU, a kasnije je postala samostalna. Sa ovom operom, u periodu od 1976. do 1981. godine, uspešno je ostvario sedam premijera. Tokom 1978. i 1979. godine, kao jedan od osnivača orkestra, bio je asistent dirigenta Borislava Pašćana u Mladim filharmoničarima Beograda (danas, Filharmonija mladih Borislav Pašćan).
Šef dirigent Simfonijskog orkestra Mostar i mostarskog Hora Abrašević bio je od 1983. do 1985. godine. Dirigent Hora Abrašević u Beogradu postao je 1986. godine. Od 1988. godine je šef dirigent Umetničkog ansambla Stanislav Binički. Bio je umetnički rukovodilac i dirigent Orkestra Muzičke omladine na manifestaciji Francusko-jugoslovenska muzička nedelja (1981. i 1982.). Nastupao je sa vodećim domaćim orkestrima a za Radio i TV realizovao više trajnih snimaka. Gostovao je u mnogim zemljama. Član je Udruženja muzičkih umetnika Srbije.
Sofija Perović je završila doktorske studije čembala na FMU u klasi profesorke Zorice Ćetković. Doktorirala je književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu, a trenutno radi treći doktorat na Univerzitetu Pariz 8 iz oblasti operske režije. Kao operski reditelj pred beogradskom publikom debitovala je 2014. godine režijom Monteverdijeve opere Krunisanje Popeje na velikoj sceni Madlenijanuma. U decembru 2015, postavila je na scenu Bitef teatra monooperu Fransisa Pulenka Ljudski glas, sa kojom je gostovala na međunarodnom festival Kotor Art, a 2016, režirala je i producirala srpsku premijeru opere Bela ruža Uda Cimermana u Dorćol placu.
Usavršavala se u zemlji i inostranstvu kod istaknutih čembalista kao što su Žori Vinikur (Francuska), Džeremi Džozef (Austrija), Maria Luiza Baldasari (Italija), Blandin Ranu (Francuska), Havijer Nunjez (Španija), Frenk Kuper (SAD), Stefan Beši (Francuska) i drugi. Kao stipendistkinja španske vlade 2008. i 2011. je učestvovala na Međunarodnom festivalu Manuel de Falja u Granadi gde je pohađala majstorsku radionicu Megi Kol i svirala na završnim koncertima festivala, kao i na koncertu Tocar con… Usavršavala se i na Austrijskoj baroknoj akademiji u Gmundenu (2008-2014).
Redovno nastupa kao solistkinja i u kamernim ansamblima, a neguje afinitet i prema savremenoj muzici (premijerno je izvela više kompozicija domaćih autora koje su joj bile posvećene).
Davne 1899. godine 26. septembra formiran je, naredbom Kralja Aleksandra I Obrenovića, prvi simfonijski Beogradski vojni orkestar, koji će delovati neposredno pod ministrom vojnim.
Jedan od utemeljivača Orkestra bio je i Stanislav Binički, kompozitor, vojni kapelnik, organizator muzičkog života u Srbiji, autor prve srpske opere Na uranku i patriotski nadahnutog Marša na Drinu, koji je 1899. godine kao dirigent stao na čelo Beogradskog vojnog orkestra, preteče današnjeg Umetničkog ansambla Ministarstva odbrane.
Ansambl Binički dostojno nosi njegovo ime i decenijama nastavlja plemenitu misiju, uporedo afirmišući muziku iz naše i svetske muzičke baštine. To je svakako prvi organizovani oblik muzičkog stvaralaštva u Srbiji iz kojeg su, nekoliko decenija kasnije, nastali i drugi orkestri, Orkestar beogradske opere (1920), Orkestar beogradske filharmonije (1923) i Radio orkestar (1927). Osim marševa i formi vezanih za Vojsku, vojne muzike izvele su prvi put kod nas operu, operetu, simfonije, oratorijume. Muzika koju izvodi Ansambl snimljena je na preko 300 gramofonskih ploča, kaseta i CD-a. Na tim snimcima nalazi se više od 2.000 raznovrsnih kompozicija, koje predstavljaju svojevrsnu muzičku antologiju.