Sam koncept političkog se u novim radovima Milice Ružičić realizuje kao odluka da prizore koji su nelagodni, neprijatni, uznemirujući, traumatični slika u fetiš-formatu: formatu kolekcionarskih slika i formatu muzejske slike.
Milica izlaže seriju slika rađenih akrilikom na platnu, iz produkcije 2009-2010. Postavku čini 17 „malih slika“, dimenzija 30×40 cm, i jedna „velika slika“, dimenzija 270×195 cm koja asocira na stil monumentalnog istorijskog slikarstva. U novim radovima tematizuje se nasilje kao društvena realnost i svojevrsni fenomen savremenog doba, preciznije nasilje koje kao brutalnu silu sprovode država i politički aparat nad pojedincima i grupama u različitim delovima sveta.
U tekstu u katalogu Jasmina Čubrilo iznosi nekoliko teza mogućeg tumačenja dela i umetničke prakse koju autorka sprovodi: Prevođenje medijskih slika iz elektronskih medija (internet, televizija) u medij i jezik figuralnog slikarstva sa istorijskim referencama na tradiciju grupnog portreta i socijalnog slikarstva, ali i na pop-art, pa čak i hiperrealizam, i to u smislu procedure korišćenja, preuzimanja, citiranja one realnosti artikulisane medijskim slikama…predstavlja manje uobičajen pristup.“ S obzirom da prizori na slikama tematizuju silu koju država ispoljava nad pojedincima, svojim građanima, kada oni svojim protestom ukazuju na to da su im neke od sloboda ili neko ljudsko pravo ugroženi ili im je onemogućeno da ih uživaju, slike neosporno imaju političku dimenziju.“… „Miličine slike dekontekstualizuju mesto ispoljavanja sile države/kapitala (bela pozadina ’malih slika’) i tek po prepoznatljivosti uniformi, odeći ili boji kože možemo da eventualno rekonstruišemo moguće mesto ili povod sukoba. Naprotiv, ono što je sasvim i bezuslovno evidentno na ovim prizorima jeste matrica nasilja biopolitike i kapitala, jasno ukazivanje na činjenicu da je politika, kako Laklo (Laclau), Mof (Mauffe), Stavrakakis, Žižek ukazuju neminovno strukturirana oko društvenih podela, ma koliko su tendencije u zadnjih dvadesetak godina učinile da se pojam antagonizam izbriše iz političkog diskursa.
Milica Ružičić (1979) je diplomirala i magistrirala na FLU u Beogradu 2008, na odseku za skulpturu. Jedna je od osnivačica i članica inicijative umetnika Dez.org., kao i prostora koji vode umetnici Muzej u Brankovoj ulici u Beogradu. Živi u Beogradu i predaje vajanje na Visokoj školi likovnih i primenjenih umetnosti. Od 2007. izlagala je na sedam samostalnih izložbi u Beogradu, Zagrebu, Beču, i na 40 kolektivnih izložbi u Beogradu, Zagrebu, Salcburgu, Beču, Berlinu, Helsinkiju, Prištini i Njujorku. Dobitnica je nagrade “Mangelos” 2004. godine.
nedelja, 28. novembar
12.00 SUSRET SA UMETNICOM
Razgovor o temi i koncepciji izložbe, „malim“ salonskim slikama i „velikoj“ muzejskoj slici Jugoremedija.
Učestvuju: Ivan Zlatić, novinar lista „ Republika“ i borac za ljudska prava, portretisani radnici „Jugoremedije“ iz Zrenjanina i autorka.
Medijacija: Gordana Dobrić
utorak, 30. novembar
12.00 AUTORSKO VOĐENJE KROZ IZLOŽBU
Razgovor o temi i koncepciji izložbe, sa posebnim aspektom na slikanje monumentalnog grupnog portreta na slici Jugoremedija.
U saradnji sa Visokom školom likovnih i primenjenih studija u Beogradu.
petak, 3. decembar
18.00 SUSRET SA UMETNICOM
Razgovor o temi i koncepciji izložbe, „malim“ salonskim slikama i „velikoj“ muzejskoj slici Jugoremedija
Projekcija dokumentarnog filma o radnicima „Jugoremedije“ u Zrenjaninu, trajanje 60′, 2004.
autor Ivan Zlatić, novinar lista „Republika“, borac za radnička prava i član Saveta za borbu protiv korupcije
Medijacija: Gordana Dobrić